
Ciałko. Hiszpania kradnie swoje dzieci
Kiedy w 1999 roku hiszpański Sąd Najwyższy orzekł, że każde dziecko ma prawo wiedzieć, kim są jego rodzice, do biura prawnika Enrique Vili Torresa zaczęli pukać nowi klienci. Chociaż od rodziny lub sąsiadów dowiedzieli się, że zostali adoptowani, w ich dokumentach nie było śladów adopcji, a w aktach urodzenia rodzice adopcyjni figurowali jako biologiczni. Enrique nazwał ich hijos falsos, fałszywymi dziećmi, a ich liczbę oszacował na około trzystu tysięcy.
Wkrótce do prawników i mediów zaczęli zgłaszać się także rodzice poszukujący dzieci, które dotąd uważali za zmarłe. Pojawiło się nowe, budzące grozę określenie: bebes robados, ukradzione dzieci. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych nowo narodzone dziecko można było kupić za równowartość mieszkania. W proceder sprzedaży zamieszane były instytucje państwowe i kościelne.
Katarzyna Kobylarczyk opisuje jeden z najbardziej wstrząsających rozdziałów w najnowszej historii Hiszpanii, nadal pełen pytań bez odpowiedzi.
Safety Information
For use under direct adult supervision, Need to use protective measures. Do not use in traffic, Not suitable for children under the specified age. For use under adult supervision, This toy does not offer protection, Includes a toy. Adult supervision recommended
It has the CE mark confirming compliance with the requirements of the European Union directive for this type of device.
CE Declaration of Conformity | Complies with EN-71 - Safety of toys
For children over 3 years of age
It has the CE mark confirming compliance with the requirements of the European Union directive - Compliant with the EN-71 standard - Safety of toys